ശാപം കിട്ടിയ വിഷപെയ്ത്തിനെ,
തെല്ലും ഭയമില്ലാതെരോഗാതുരമായ ഈ ഋതുവിനെ,
ഞാനെന്‍റെ പനികിടക്കയോട് ചേര്‍ത്തു പിടിക്കട്ടെ
ഓരോ വസൂരികുത്തും
ഇതള്‍ പൊഴിച്ച വേനല്‍ വാകയുടെ
അഞ്ചാമിതള്‍ പോലെ, എന്റെ
ശരീരത്തില്‍ അമര്‍ത്തി ചുംബിക്കും വരെ..
എല്ലാ മുഴയിലും ചുളിവിലും
ഒരു ചുവന്ന ചിരിയുമായി
വീണ്ടും നീ തന്നെ തിണര്‍ക്കും വരെ..
അറിയുന്നുണ്ട് ഞാന്‍ -
പ്രാണന്‍ വേര്‍പെട്ടു പോകുന്ന
നേര്‍ത്ത പാടയ്ക്കു മീതെ,
നീയെന്ന കാന്തക്കല്ലിലേക്കു തന്നെ
വീണ്ടുംമനസ്സ് പായിക്കുന്ന എന്നെ..
അറിയുന്നുണ്ട് ഞാന്‍ -
